Дзеля жыцця на зямлі, Засінец М., Ленінская праўда, 9 мая 1970 г.
ДЗЕЛЯ ЖЫЦЦЯ НА ЗЯМЛІ
Ужо ў каторы раз прыходзілася мяняць агнявую
пазіцыю. Немцы некалькі разоў ішлі ў атаку, але ад трапных куль нашых байцоў
адкатваліся назад.
Міны сталі лажыцца побач. Прыйшлося перабірацца на новае месца. І зноў застракатаў кулямёт, сеючы смерць фашысцкай нечысці.
— Вася, хутчэй давай дыскі. — крычыць Іван — першы нумар разліку.
I Васіль сябра не падводзіць. Хутка зараджае дыскі, падае іх Івану. Стукае ў скронях. Перадыхнуць нельга. Адпачынак наступае толькі тады, калі фашысты адкатваюцца назад. Ды і то не надоўга.
Бой працягваўся паўдня. Загад быў атрыман адзін: любой цаной узяць невялікі чэхаславацкі гарадок.
Усё злілося ў адзін гул. Парахавы дым, пыл засланілі сонца. На правым флангу пачулася «Ура!». Васіль і яго сябра, украінец Іван, у першай шарэнзе атакуючых…
Успомніў многа Васіль Афанасьевіч за час лячэння. Усё сваё франтавое жыццё ўсплыло як на далоні. На вайну пайшоў увосень 1941-га. Смаленская зямля, Кіеўшчына. Жытоміршчына. Колькі кіламетраў адмераў ў паходах! Два раненні, шпіталі. Падлячыўшыся, зноў салдат вяртаецца ў строй.
На гэты раз урачы не выратавалі нагу. Васіль Афанасьевіч ведаў па пісьмах, што вораг зрабіў з роднага Палесся. Ды і сам бачыў разваліны на месцах былых квітнеючых сёл і пасёлкаў. Цягнула ў сваю родную вёску. І, падлячыўшыся, салдат вяртаецца дамоў, каб аднаўляць разбураную гаспадарку, будаваць новае жыццё.
Міны сталі лажыцца побач. Прыйшлося перабірацца на новае месца. І зноў застракатаў кулямёт, сеючы смерць фашысцкай нечысці.
— Вася, хутчэй давай дыскі. — крычыць Іван — першы нумар разліку.
I Васіль сябра не падводзіць. Хутка зараджае дыскі, падае іх Івану. Стукае ў скронях. Перадыхнуць нельга. Адпачынак наступае толькі тады, калі фашысты адкатваюцца назад. Ды і то не надоўга.
Бой працягваўся паўдня. Загад быў атрыман адзін: любой цаной узяць невялікі чэхаславацкі гарадок.
Усё злілося ў адзін гул. Парахавы дым, пыл засланілі сонца. На правым флангу пачулася «Ура!». Васіль і яго сябра, украінец Іван, у першай шарэнзе атакуючых…
Успомніў многа Васіль Афанасьевіч за час лячэння. Усё сваё франтавое жыццё ўсплыло як на далоні. На вайну пайшоў увосень 1941-га. Смаленская зямля, Кіеўшчына. Жытоміршчына. Колькі кіламетраў адмераў ў паходах! Два раненні, шпіталі. Падлячыўшыся, зноў салдат вяртаецца ў строй.
На гэты раз урачы не выратавалі нагу. Васіль Афанасьевіч ведаў па пісьмах, што вораг зрабіў з роднага Палесся. Ды і сам бачыў разваліны на месцах былых квітнеючых сёл і пасёлкаў. Цягнула ў сваю родную вёску. І, падлячыўшыся, салдат вяртаецца дамоў, каб аднаўляць разбураную гаспадарку, будаваць новае жыццё.
в. Мядзведнае
М.
ЗАСІНЕЦ,
рабкор.
Населенные пункты: Медведное
Персоналии: Бурмель Василий
Афанасьевич, Засинец М.
